Hallo Kaapstad!

Aan familie, vrienden, bekenden en nieuwsgierige onbekenden...
Hier is die dan! Mijn eerste blog over mijn avonturen in Zuid Afrika!

Dinsdag 9 februari zijn wij (Kim, Marlieke en ik) dan eindelijk het vliegtuig ingestapt.
Na maanden van alles te moeten regelen waaronder een visum, wat een hele boel werk is. Een verblijf zoeken voor de komende maanden en contact zoeken met de organisatie waarvoor we gaan werken, waar we overigens weinig respons op kregen. Zijn we na onze vlucht met een tussenlanding op het duurste vliegveld Dubai, veilig in Kaapstad geland. De eerste indruk begon meteen al goed. Vanaf het vliegveld naar ons huis zie je verschillende Townships aan de zijkant van de snelweg. Hoe dichter we bij ons huis kwamen, hoe beter de huizen werden. Dus pap en mam, wees maar niet bang! Ondanks de drie hekken en tralies voor ons huis zitten we in een “veilige” buurt. Voor zover Kaapstad veilig kan zijn. Na onze lange reis hebben we onze huisgenoten mogen ontmoeten en onze kamers kunnen inrichten. We wonen samen met drie andere meiden, twee Duitse studenten en één Amerikaanse studente. Met ons drie er bij zit het huis vol en wordt het natuurlijk een dolle bende! Het huis met een kleine tuin (maar wel met hangmat) ziet er goed uit en we hebben ruime kamers. Natuurlijk is het een heel anders huis dan dat wij in Nederland gewend zijn maar een prima verblijf voor vier maanden. We hebben gedoucht en de supermarkt verkend. De koers is hier aardig prima, 18 Zuid Afrikaanse Rand staat voor 1 Euro. En zo betalen wij voor een goede voorraad boodschappen zo rond de 230 Zuid Afrikaanse Rand. Dat wil zeggen zo’n €12,78 voor een goede kar vol boodschappen.

Op de tweede dag zijn we samen met onze contactpersoon Willemijn van 4Exchange gereden naar het kantoor van de organisatie waarvoor we gaan werken. Hier hadden wij een kennismakingsgesprek en kregen we informatie over de organisatie. De ‘Amy Biehl’ foundation is opgericht door de ouders van Amy Biehl. Amy Biehl was een Amerikaanse vrijwilligster in Zuid Afrika die opkwam voor de vrijheidsrechten van de Zuid Afrikaans bevolking. Ze kwam hier om de Zuid Afrikaanse bevolking te helpen. In de tijd dat zij hier als vrijwilliger aan het werk was, waren er ook demonstraties tegen de blanken. De Zuid Afrikaanse bevolking wilden zich niet laten leiden door de blanken en kwamen in op stand. Door een samenloop van omstandigheden is Amy Biehl, die juist hier was om de Zuid Afrikanen te helpen, vermoord door een groep Zuid Afrikaanse mannen. De mannen zijn uiteindelijk veroordeeld en in een gevangenis terecht gekomen. De ouders van Amy Biehl hebben haar reis vervolgd en zijn terug op de plek gekomen waar hun dochter was vermoord. Zij voelden zich geroepen om net zoals hun dochter ook actie te ondernemen en richtten deze organisatie op. Na een aantal jaar kwam de moordenaar van Amy Biehl weer vrij en gingen de ouders van de vermoorde vrijwilligsters niet in hoger beroep. Ze boden hem zelfs een baan aan binnen de organisatie zodat hij zijn leven kon beteren en ook wat kon betekenen voor de samenleving. Een behoorlijk heftig verhaal waar ik zeer onder de indruk van was. Hierna hebben we een kennismakingsgesprek gehad met de sportcoördinator van de foundation. Deze week gaan we de vier projecten bekijken die er zijn. Zodat we een indruk kunnen krijgen van alle projecten en uiteindelijk een project kunnen kiezen die het beste bij ons past.

Verder zijn we natuurlijk als echte toeristen op pad geweest! We zijn naar Waterfront geweest waar we als echte toeristen in een reuzenrad hebben gezeten om een mooi beeld van de stad te krijgen. We zijn met een citybus op pad geweest, die ons langs alle highlights van Cape Town heeft gereden. Helaas was het op die dag erg bewolkt en was het uitzicht op de Tafelberg wat minder dan we hadden gehoopt. Ondertussen kreeg de citybus natuurlijk een klapband en moesten we overstappen op een andere citybus. Ik geloof dat we toch iets te zwaar waren…We hebben een dagje strand kunnen mee pakken en mochten door het witte zand van ‘Clifton Beach the 3rd’ lopen. Met factor 50 op toch nog verbranden? Ja het kan! Misschien had ik de zonnecrème toch maar iets beter moeten verdelen over mijn gezicht. Dan had ik nu niet met een rood gezicht en witte vlekken rond gelopen. Achja wie bruin wil worden moet maar pijn lijden..?
We zijn naar Bo Kaap, een plaatsje met allerlei gekleurde huisjes gereden om daar een paar mooie foto’s te schieten. Deze gekleurde foto’s kan je vinden onder het kopje ‘Foto’s’! De foto’s zijn echt het kijken waard. Daarna zijn we naar de Greensquare market geweest. Een markt met allerlei Afrikaanse spulletjes (pruttel) en waar in elk marktkraampje hetzelfde hangt. Bij het ene marktkraampje willen ze 180 Rand van je hebben voor een tasje en vijf marktkraampjes verder vragen ze 50 Rand voor hetzelfde tasje. Volgens mij is het een en al familie en proberen ze zo veel mogelijk aan je te verdienen. Uiteindelijk gooien ze volgens mij allemaal het geld in een grote pot of moeten ze het geld afgeven aan een grote baas, die het geld dan weer verdeeld. 
Omdat uit eten gaan net zo duur is, of soms zelfs goedkoper is dan zelf koken. Zijn we lekker met z’n vijven uit eten geweest. Samen met twee andere Nederlandse studenten die we tijdens de 4Exchange borrel hebben ontmoet. Want we moeten natuurlijk als echte studenten wel naar de meetings en een aantal borrels nuttigen!

De eerste week was vermoeiend, indrukwekkend en pijnlijk (verbrand gezicht). Maar het geeft me veel energie om aankomende week een kijkje te nemen binnen de ‘Amy  Biehl’ foundation.

Voor de lezers die (nog) niet zijn afgehaakt!
Ik schrijf jullie later!